МІФАСЕМАНТЫКА І ФУНКЦЫЯНАЛЬНАСЦЬ ВОБРАЗА ЗАЙЦА Ў БЕЛАРУСКІМ ФАЛЬКЛОРЫ

Abstract

Мэта працы – вызначэнне міфасемантыкі і функцыянальнасці вобраза зайца як чынніка заала- гічнага кода беларускага фальклору. Гісторыка-генетычнае і функцыянальна-семантычнае даследаван- не «тексту зайца» ў беларускім фальклоры паказала, што ў ім дамінуе мужчынская эратычная сімволі- ка, выразна выяўлены семантыка ўрадлівасці, плоднасці, адраджэння, асацыятыўная сувязь з вясной, ва- дой, агнём, месяцам, хлебам, грыбамі, яйкамі, а таксама з міжсветавай мяжой, душамі нябожчыкаў, нячыстай сілай. У прыродна-ландшафтным кодзе заяц звязаны з морам (Дунаем), полем (чыстым) і ле- сам, у заалагічным – з кунай, лісой, мядзведзем, воўкам, варонай, мышшу, казой.