ДЭЗЕРЦІРСТВА ЯК ФОРМА АНТЫВАЕННАГА ПРАТЭСТУ ВАЙСКОЎЦАЎ НА ТЭРЫТОРЫІ БЕЛАРУСІ Ў 1914–1917 гг.
Аннотации
У артыкуле даследуюцца прычыны ўзнікнення, накірункі, тэндэнцыі развіцця антываеннага
дэзерцірства вайскоўцаў расійскай імператарскай арміі на тэрыторыі Беларусі ў гады Першай
сусветнай вайны. На аснове аналізу архіўных дакументаў аўтарам выяўляецца тэндэнцыя
да ўзрастання колькасці вайскоўцаў-дэзерціраў к пачатку Лютаўскай рэвалюцыі. Гэта ў сваю чаргу
паказвае важнасць уплыву азначанай з’явы на развіццё рэвалюцыйных падзей у Расіі ў 1917 г. Акрамя
таго, у артыкуле вызначаюцца асноўныя накірункі антываеннага дэзерцірства, а таксама прычыны яго
ўзнікнення, якія былі звязаны са стомленасцю ад зацягнутай вайны, слабай матывацыяй да ўдзелу
ў баявых дзеяннях ратнікаў апалчэння ІІ разраду і жаданнем ніжніх чыноў хутчэй вярнуцца да сям’і,
якая знаходзілася ў цяжкім матэрыяльным становішчы.